De merel is mamma geworden

 

Twee merels hebben een nest gemaakt pal naast de schuttingdeur in de coniferenhaag. Ze laten me zo dichtbij komen dat ik met mijn mobieltje deze foto kon maken. Zonder in te zoomen. Mamma voert rustig de jongen, neemt zelfs een worm van me aan, en vertoont totaal geen angst.

Botox. Linda de Mol. Monique van de Ven. Maar liever Sophie Hilbrand

Wouwke van Scherrenburg, Monique van de Ven, Linda de Mol,  en nog een paar. Wat hebben ze gemeen? Botox in het gezicht. Het griezelige is dat ze op elkaar beginnen te lijken. Allemaal dezelfde, te brede neusbrug. Ik bedoel het niet beledigend maar toch echt een beetje zoals honden dat ook hebben, of de leeuw in de Wizard of Oz. En die bovenlippen waar geen beweging meer in te krijgen is en die geen enkele expressie meer hebben. Waarom nou? Ik zou ook wel mooier en jonger willen zijn dan ik ben, maar ik ben het niet. Nou, en! 

Je laat jezelf dat toch niet aandoen? Iedereen ziet het, iedereen smiespelt er over en ik kan me niet voorstellen dat ook maar iemand hun nu aantrekkelijker vindt. 

Het erge vind ik dat ik ook niet meer hoor of zie wat ze doen of zeggen. Het leidt mij af en ik staar alleen nog maar naar de plekken waar de Botox zit en heb daar allerlei akelige fantasieën bij over buitenaardse gemuteerde wezens zoals in Star Trek.

Om dezelfde reden kijk ik niet meer naar Bones. De hoofdrolspeelster, een prachtige vrouw met een heel apart gezicht, heeft zich ook laten behandelen ofwel mishandelen. Niet om aan te zien. En dan Nicole Kidman. Ik zag haar laatst in Trespass en herkende haar niet eens. Pas na een half uur dacht ik hé, dat kon Kidman wel zijn. Ze lijkt nu op een doorsnee Amerikaanse filmster, een blonde del, een beetje als een Barbiepop. Ik weet nog hoe mooi ze was in Bangkok Hilton.

Ik zie liever karaktervolle gezichten met rimpels dan alienated strakke maskers waar niets meer van af te lezen valt. Zoals Sophie Hilbrand in Sophie in de kreukels

Close up Ned 2 "Amsterdam, Stad aan het IJ"

Met stijgende verbazing en schrik gekeken naar de Avro Close Up documentaire. Over smaak valt niet te twisten maar wat ontzettend dat deze architecten zich zo poëtisch en lyrisch kunnen uitdrukken als het om hun eigen ontwerpen gaat, terwijl het overduidelijk is dat al deze gebouwen aan het IJ in Amsterdam niet meer zijn dan een disharmonieus, onrustig en fantasieloos samenraapseltje van blokkendozen en legoblokken. Mensenpakhuizen, inderdaad. Rare beroepsgroep die architecten;  techneuten die warempel denken dat ze kunstenaars zijn.

Decennialang bederven onze architecten nu al het aanzicht van Nederland. Moet er niet eens een toelatingsexamen komen voor de opleiding tot architect?!

Flexwerkers zijn lui vlg. minister Kamp

Nieuwsbank Actueel Persberichten:

"In plaats van de sociale zekerheid voor uitzendkrachten te versterken stelt minister Kamp van Sociale Zaken voor om uitzendkrachten veel korter recht te geven op een ziektewetuitkering". 

Flexwerkers zouden vaker ziek zijn, volgens Kamp, en moeten dus gestraft worden. Flexwerkers zijn dus lui en bedonderen de boel. 

Zouden er misschien andere redenen zijn dat zij zich vaker ziek melden?

Onze regering doet niet anders dan stokken zoeken om honden mee te slaan. En waar ze maar munt uit kunnen slaan, doen ze dat. Wij hebben een schaamteloze regering.

ADHD en vooroordelen

De laatste dagen weer verhalen aangehoord van cliënten over alle vooroordelen waar zij mee geconfronteerd worden. Ik ben het zo langzamerhand spuugzat. Zou iedereen die zijn "kennis" omtrent adhd opdoet van RTL4 en de Telegraaf, of het uit z'n eigen duim zuigt, die loads of trash in zijn eigen afvalbak willen gooien in plaats van dit braaksel over mijn cliënten heen te storten?!!

Vooral onderwijzers en huisartsen lijken hun informatie te halen uit de populaire pers. Leer eerst lezen, zou ik zeggen. Vakliteratuur bijvoorbeeld.

Crisis en hetzes

In tijden van crisis is het meteen gedaan met tolerantie, mededogen en begrip. Het beestachtige in de mens vecht dan toch echt om voorrang. Met stijgende verontwaardiging zie ik hoe het onze blik weer eens versluiert, onze normen onwrikbaar egocentrisch maakt, en het oordeel meedogenloos snel laat vellen. Ik word niet goed van al die hetzes die zich momenteel afspelen. Jongeren gaan tekeer tegen ouderen voor wie ze de aow niet willen betalen, ouderen gaan tekeer tegen stuurloze jongeren. Niet-rokers willen rokers medische zorg ontzeggen, vvd-ers willen de uitkeringen verlagen en wijten de noodzaak van voedselbanken aan verkeerd omgaan met geld. Etc. Zie eerdere blogs. 

Griezelig dat mechanisme waardoor mildheid wegsijpelt uit het hart en dat mensen tot keiharde en wrede monsters maakt. Waarom we daar in elke crisis weer intuinen snap ik niet. We zijn slechts slaafjes van darwinistisch overlevingsgedrag. Zodra de crisis voorbij is gedragen we ons weer intelligent, mild en begripvol. 'T is wat.

Sylvia Hoeks 2

Ik dacht na de blog dat ik haar nog even moest googlen. Kom ik deze site tegen. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Op deze site word het gelijk van mijn blog nog eens onderstreept. Allemaal foto's van één en dezelfde nietszeggende blik:

http://vidcaps.wordpress.com/2011/11/18/sylvia-hoeks-9

Sylvia Hoeks. Ramses Shaffy. Ramsey Nasr

Ik moet even katten. Tegen Sylvia Hoeks, die o.a. rollen speelde in Vuurzee, Overspel, en De Bende van Oss. In Vuurzee was het nog te doen. Daarin speelde ze een jong meisje en kon ik haar nog negeren. Wat geen moeite koste want een zo'n uitgestreken smoeltje zonder enige emotie valt niet zo op. 

Blijkbaar gaan juist mannelijke regisseurs met het gebrek aan expressiviteit en inhoud aan de haal en verwarren de leegheid van dit nietszeggende koppie met mysterie, met raadselachtigheid. Die denken blijkbaar dat de gemiddelde mannelijke kijker ook niet verder kan kijken dan zijn neus lang is. Misschien is dat ook zo.

Daarna kreeg ze dus regelmatig rollen toebedeeld. Inhoudsloosheid mistaken for Mystiek.

Ramses Shaffy heeft ooit een nummer geschreven over de partners die je kiest en hoe je daarin teleurgesteld kunt worden en zij anders blijken te zijn dan je had gedacht. Ik heb de tekst in de vrouwelijke vorm gezet

Zij is hoogst interessant', dacht een Regisseur van een vrouw
'Want zij zwijgt zo mystiek, daar hou ik van'
Maar na een tijd toen zei zij 's wat
Toen bleek dat zij niets te zeggen had

Geen nul op het rekest

hij ging niet op pad

naar een vrouw met meer woordenschat

In Overspel had zij Ramsey Nasr als tegenspeler. Arme Ramsey. Want het kan er bij mij niet in dat hij niet dwars door de leegte naar de dingen keek die achter haar lagen en de grootste moeite had om haar te zien. Hij speelde haar helemaal weg en van haar zag je slechts steeds dezelfde close-ups van een maskerachtig, ondoorgrondelijk, want er viel eigenlijk niets te zien, gezicht. Telkens weer dezelfde close ups die nauwelijks van elkaar te onderscheiden waren, want meer viel er blijkbaar uit haar niet te halen.

Dit is het, meer is er niet

En meisje Hoeks, als je nog nooit een kind in je armen hebt gehad, noch ooit voor een kind gezorgd hebt, en je een regisseur hebt die jou geen feedback geeft, moet je geen moederrol gaan spelen. Het droop er vanaf dat het helemaal nieuw voor je was. Toen kon ik je echt niet meer negeren en verwerd je tot een ergerniswekkende stoorzender.

Vichy anti rimpel crème

Bij Pauw en Witteman Onderzoekje naar het effect van anti- rimpelcrème. Alsof dat nodig is! Zo'n onderzoekje bedoel ik. Je lijf word ouder, je huid dus ook. En als je lijf ouder word blijft je huid niet jong. Onontkoombaar. Tja. Who cares. Er zijn belangrijker dingen.

Mooi Toch?!

Sociale fuchsia's. 31 maart 2012

Ik heb net enkele fuchsia-stekjes, witte annabellen,  in een pot gestopt. Met z'n drietjes in een pot, want gek genoeg vinden fuchsia's het niet leuk om alleen in een potje te staan. Dat heb ik vorig jaar uitgeprobeerd want ik kon het niet geloven, maar echt, de eenzamen deden het minder goed dan de stekjes die ik gezellig bij elkaar in een potje had gezet.

Hoe dat kan mag Joost weten maar ik ben dus ook maar overstag gegaan als het gaat om praten tegen je plantjes ;-). Niet dat ik zo'n type ben die met planten en bomen praat. Nou ja, eerlijk gezegd wel, maar ik praat ook tegen dingen die me in de weg staan, of niet dicht of open willen, of tegen Eefje. Maar nu doe ik het bewust. Eens kijken of mijn planten het beter doen dan vorig jaar.

Wat de fuchsia's niet zullen doen, probeert Eefje (m'n hond) wel. Ze praat terug. Ze antwoordt met geluiden die op dezelfde toonhoogte liggen als mijn stem. Soms gaat het wel zo'n tien minuten heen en weer. Maar als ik het haar moeilijk ga maken door van toonhoogte te veranderen, raakt ze van haar apropos. Ze kijkt me dan wat verbluft aan alsof ze wil zeggen; nu verwacht je toch echt teveel van mij, dit vind ik geen gesprek meer, en valt stil.

Onzin. Column van Karin Spaink

Link naar: Onzin

Mooi geschreven column over het plaatsen van allerlei onzin op sociale media. Karin schrijft over onderlinge gesprekken, het versterken van onderlinge banden, versnipperde conversaties, het weefsel om intieme banden te smeden en te versterken. Al die losse flodders zouden volgens haar niet afgemeten moeten worden aan hun maatschappelijke merites.

Maar wat moet je er dan mee? Ik vind het best maar als het kernwoord onderling is of intiem, waarom het dan publiekelijk te grabbel gooien? Ik zou het begrijpen als op facebook de losse flodders in een besloten groep van vrienden, kennissen en familie geschoten worden en ze dus een onderdeel vormen van huiselijke conversatie. Maar en plein publique melden dat je naar bed gaat of net je neus gesnoten hebt, daar meet ik toch echt iets aan af.

Prikklok voor Kiene. 31 maart 2012

Zullen we een prikklok instellen voor Kiene, zo'n oud en vertrouwd apparaat waar Kiene vast wel mee om kan gaan? Ik zou graag willen weten hoe zij die 800.000,- euro besteed. Vermoedelijk aan lange verwoede pogingen om alle logica overboord te gooien en haar vooroordelen te negeren. Maar verder? Artikelen schrijven voor de Groene Amsterdammer?  Een artikel waarvan blijkbaar de redactie de laatste alinea niet heeft gelezen? Zou het anders geaccepteerd zijn?

Kiene is niet van deze tijd. 31 maart 2012

Mevr. Kiene Brillenburg Wurth mag wat mij betreft heel veel geld verdienen, maar geld over de balk smijten gaat wel erg ver. Je hoeft alleen maar logisch na te denken en je weet het antwoord op haar onderzoeksvraag. Daar is geen acht ton voor nodig.
Mevr. Kiene Brilleburg Wurth beantwoord u de volgende vraag en u kunt uw onderzoek staken:

Wat is er volgens u gebeurd met het gebruik van houtvuur, de pijl en boog, de postduif, de postkoets, de kleitabletten, de perkamenten boeken, de veer, de kroontjespen, de dorpsomroeper, het telegram, de telex, de typemachine, en ga zo maar door?

Goh zeg, die zijn allemaal vervangen door nieuwe ontwikkelingen, betere en handiger voorwerpen en apparaten.
En u verdiept zich nu in de zogenaamde opbloei van het boek als literair medium en beseft niet dat dit zoals Coover volgens u stelt slechts nog een oprisping is voor een aangekondigde dood. Verder alles goed?! Acht ton!

800.000 euro voor Kiene!!

Vind ik op het net een bericht dat Mevr. Kiene Brillenburg Wurth in 2010 een VIDI-beurs heeft ontvangen van NWO voor het 5-jarige onderzoeksproject ‘Back to the Book’. Daarin stelt ze de vraag hoe het kan dat het boek als een literair medium tijdens het tijdperk van digitalisering (1990-2010) niet is uitgestorven, maar juist tot grote bloei is gekomen en zichzelf opnieuw heeft uitgevonden. 

Hiervoor heeft zijn acht ton ontvangen. Is dit nog te volgen? Ziet zij ze vliegen?

E Books. Kiene Brillenburg Wurth. 31 maart 2012

In De Groene Amsterdammer van donderdag jl. is een artikel gepubliceerd van Kiene Brillenburg Wurth. Hoofddocente literatuurwetenschap aan de universiteit van Utrecht. In dit artikel wil zij maar niet geloven dat papieren boeken gedoemd zijn te verdwijnen. 2,5 pagina's lang doet zij pogingen te blijven vasthouden aan het oude en de ogen te sluiten voor het nieuwe. In de laatste alinea valt zij volledig door de mand. Op een E Reader denkt zij boeken te moeten lezen zonder marges. Zij bedoeld pagina's zonder marges. Zij moet er niet aan denken.

Het is duidelijk dat zij nog nooit een E  reader van dichtbij heeft gezien of ooit geprobeerd heeft een E Book te lezen. In een E reader is alles in te stellen, mevrouw Kiene Brillenburg Wurth. Lettertype, lettergrootte, interlinie, kleuren van de pagina en van de achtergrond, helderheid, etc. en niet te geloven ook de marges kunt u echt naar believen instellen.

U schrijft dat Coover alle pogingen om het papieren boek nog leven in te blazen een laatste oprisping voor een aangekondigde dood noemt. U hoopt dat dit niet waar zal zijn. Beseft u dat u als hoofddocent literatuurwetenschappen zelf een deel van de oprisping bent en een niet zo smakelijke? Een hoofddocent die zich een mening aanmeet zonder onderzoek en overduidelijk behept is met vooroordelen?

U bent als die mensen die eeuwen geleden zich verweerden tegen het schrijven met een veer en inkt, die liever met een beitel bleven graveren in stenen of met een houtje groeven bleven maken in kleitabletten. Want o wat eng al die nieuwe dingen, daar verdiept u zich niet in, u blijft liever bij het oude, want dat is bekend en vertrouwd. Leert u dat uw studenten?

Als iedereen was zoals u zouden we nu nog in de prehistorie leven. 

Ik hoop dat u weet hoe u op onderstaande link kunt klikken om aan hele enge informatie te komen.

 Aldiko E Reader

Youp van 't Hek

Youp van 't Hek is straks te gast in College Tour. Dat herinnerde me aan de mail die ik hem kort geleden zond.

Zeg, Youp, kun jij het woord "Zeker" niet eens de wereld uitjagen? Ik
word er niet goed van. Eertijds zei men gewoon Ja als je Ja bedoelde. Nu krijg je als bevestigend antwoord vaak "Zeker" te horen of helemaal idioot "Sékèèèr". Of nog erger "Absoluut".

Youp antwoordde per omgaande:

Zeker. Dat zal ik doen
y.

E Books. 29 maart 2012

Een ramp voor de bibliotheken?

Waarom er een ramp zou dreigen voor de bibliotheken is me een raadsel. Als ze maar mee zouden gaan in de nieuwe trend zou er geen probleem zijn. Ik heb o.a. Piratebay, nu geblokkeerd maar er zijn nog andere, ontdekt en dus de mogelijkheid om van diverse websites boeken te downloaden. Dat is illegaal en het aanbod is nu nog beperkt. Maar kopen is echt te duur. 

De bibliotheken zouden als ze slim zijn hun boeken als download kunnen uitlenen en hun leden een e-reader kunnen verstrekken. Niet alleen de klassiekers waar geen copyright meer op zit, wat geloof ik het plan is. Dat is totaal onnodig want deze zijn al overal gratis te downloaden. Maar alles. Dan zijn er inderdaad minder filialen nodig en de werkzaamheden van het personeel zullen veranderen. Maar een ramp? Met enige creativiteit hoeft het geen banen te kosten, maar zal het de kosten vermoedelijk wel enorm drukken.

De drempel van papieren boek naar digitaal boek was voor mij gemakkelijk te nemen. Het was even wennen, maar ik lees nu met plezier boeken op mijn mobieltje. 1200 boeken heb ik er op staan. Een klein schermpje maar het blijkt veel voordelen te hebben. Kleuren, lettertype, grootte, interlinie zijn in te stellen en het ligt lekker in de hand. Een e-reader leest waarschijnlijk nog gemakkelijker, maar die heb ik nog niet.

Ik ben sinds mijn vierde lid van de bibliotheek en kwam daar de eerste jaren vrijwel dagelijks want wij woonden boven een bibliotheek en het was er altijd gezellig. Ik begrijp dus de moeite van o.a. mijn dochter die de papieren boeken niet zou willen missen. Alle verandering kost moeite. Maar er is niemand die nu nog de kleitabletten of de perkamenten boeken of de kroontjespen of de typemachine mist. Dit neemt natuurlijk niet weg dat deze bewaard blijven als horend tot een waardevol verleden. Zo zal het denk ik ook gaan met de papieren boeken. 

Ik wacht met ongeduld op een e-reader van mijn bibliotheek.

Invictus. William Ernest Henley

Onderstaand gedicht heeft veel mensen geïnspireerd. Men herkent zich er in, of wil zich er in herkennen maar heeft die verheven status nog niet bereikt. Ik hoor tot die laatste groep ;-)

Invictus. William Ernest Henley (1849-1903)

Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.

130 km. rijden. 19 maart 2012

Waarom zou je dat willen? Zijn het de hormonen die opspelen? Lang geleden plaatste de "Opzij" een cartoon van een man die huilend op de grond lag en met zijn vuisten op de grond sloeg. Het bijschrift luidde; "Wat wil de man?". In het tekstballonnetje boven zijn hoofd stond; MEER!! En zo is het maar net.

Een keer per maand rijd ik naar het noorden. Ik doe daar twee uren over in plaats van 1 uur en vijftig minuten. Ja, het noorden is dichterbij dan men in het westen denkt. Ik rijd dan niet met een snelheid van honderdtwintig maar met honderd kilometer per uur. Om te bezuinigen, want het scheelt benzine en het is wel zo veilig.

Ik doe daar dus tien minuten langer over. Waar praten we over! De tijdswinst is dus voor vrijwel iedereen maar een paar minuten  per dag als je honderdtwintig of honderddertig km. rijdt. Want bijna niemand rijdt per dag twee uren. Meestal is de reistijd korter. Waarom zou je zo hard willen rijden als je daardoor een groter risico op ongelukken loopt, je duurder uit bent, je het milieu meer belast, en de meeste auto's er niet eens op berekend zijn (luister maar eens naar je motor)? Omdat je harder wilt? Omdat je MEER wilt? Ongeacht het aantal dodelijke verkeersongelukken?

Iemand zou eens moeten uitrekenen wat meer geld zou opleveren; Korten op de snelheidslimiet of korten op uitkeringen.

Nu niet meteen een conclusie trekken. Niet meteen met de voet op  het gaspedaal, niet in de vijfde versnelling, niet meteen de hormonen laten opspelen, maar eerst rustig nadenken, het liefst met een vaartje van maar honderd kilometer.

Bijstand en verplichte arbeid. 18 maart 2012

In de groene Amsterdammer van 13 maart jl.: Gemeenten mogen van mensen in de bijstand een tegenprestatie vragen op straffe van korting op de uitkering. Verplichte arbeid dus. En in strijd met het Europees verdrag voor de rechten van de mens.

Waarom zo moeilijk doen? En hoeveel geld gaat dit weer kosten aan ambtenaren die dit moeten onderzoeken, organiseren, en controleren? Houd toch op. Een deel van de mensen in de bijstand doet al vrijwilligerswerk of is mantelzorger. De meeste mensen in de bijstand willen ook heus wel wat. Iedereen wil zich nuttig voelen en gewaardeerd voelen. Maar niemand wil daartoe gedwongen worden. Dat roept alleen maar terechte weerstand op.

Het kan zo simpel. Gewoon een lijst maken van wat er te doen is in een gemeente en deze voorleggen aan mensen in de bijstand. Of vragen of hun zelf iets te binnen schiet wat ze zouden willen doen. Zonder dwang, zonder repercussies als ze niet willen of niet kunnen.

Want wie zou eigenlijk moeten controleren wat iemand wel of niet kan? De ambtenaren van de gemeenten? Die zijn daar niet voor opgeleid en kunnen dat niet inschatten. Of moeten er dan weer van die dure externe bureaus voor ingeschakeld worden?

Dat word dan net zo'n ramp als die reïntegratiebureaus die voor elke client zo'n zesduizend euro bonus vangen, maar in feite niets doen. Breek me de bek niet open. Uit ervaring van mijn cliënten die verplicht in zee moesten met een reïntegratiebureau weet ik dat ze hun bonus vangen voor het werk wat ik samen met een cliënt heb gedaan. Pronken met andermans veren. Al jarenlang smijt de overheid miljoenen euro's daarmee over de balk.

Een deel van de mensen in de bijstand zal iets aanvinken op zo'n lijst en ermee aan de slag gaan. De rest kan niet omdat ze al iets doen, of er niet toe in staat zijn. Dan blijft misschien een klein deel over die echt niet wil. Nou, willen we de maatschappij die mensen aandoen? Nee toch! Laat die dan maar.

V.S. versus Europa. 18 maart 2012

Het geklaag en gezeur over de Verenigde Staten hangt me zo langzamerhand  de keel uit. Natuurlijk is van alles en nog wat aan te merken op hun buitenlandse politiek. Maar waar je nooit iemand over hoort is dat daar 51 staten in vrede samenleven. Geen grensincidenten onderling, geen enkele staat die onafhankelijk wil worden, en geen burgeroorlogen. Bovendien presteren ze het om ondanks veel racisme toch een zwarte president te kiezen.
Lukt ons dat? Nee,  hier is altijd gedoe, onenigheid en broedhaarden van politieke onrust. Niet in de V.S. ontstaan de wereldoorlogen maar hier bij ons.

bijstandsfraude en bonusgraaiers

Vandaag te lezen op Nos Teletekst. Bijstandsfraude hard aanpakken? Een paar honderdduizenden euro's? Waar gaat het over? Pak alsjeblieft alleen degenen die bv. werk hebben en er daarnaast ook nog een bijstandsuitkering bijritselen. Dat is me ook te gortig.

Maar het gros? Die er af en toe wat bij ritselt? De groep van bijstandsmoeders die in de bijstand belanden omdat manlief er met een groen blaadje vandoor is. Die ondanks dat hij carriere kon maken omdat vrouwlief zich ontfermde over de kinderen en de huishouding, geen alimentatie betaald. De jongeren die eigenlijk in de wajong horen, maar daar uit geknikkerd zijn. De arbeidsongeschikten die niet in de ziektewet kunnen of uit de WIA zijn gegooid, de ouderen waar niemand op de arbeidsmarkt staat te springen, de studenten die een niet zo voor de hand liggende studie hebben gevolgd waarmee ze niet aan de bak komen, maar geen tweede studie kunnen betalen omdat dat tegenwoordig zo'n negenduizend euro per jaar kost, de schoolverlaters zonder enige ervaring waar ook niemand op zit te wachten, en ga zo maar door.

Snappen de politici en andere fatsoensrakkers eigenlijk waar deze groep uit bestaat? En begrijpen ze überhaupt dat het geen lolletje is om van een bijstandsuitkering te moeten leven? Dat dit eigenlijk niet mogelijk is? Dat bijstandstrekkers een lagere levensverwachting hebben dan mensen met een baan? Nee, en daar liggen ze ook niet van wakker. Ik geloof niet dat daar ooit kamervragen over gesteld zijn, laat staan dat dit probleem wordt aangepakt. Beseffen we ooit dat een groot deel van het vrijwilligerswerk, waar onze economie echt niet zonder kan, gedaan word door bijstandstrekkers?

Nee, de fraude moet worden aangepakt. En hard. Want deze mensen hebben geen status, kunnen zich niet verweren en zijn per definitie een makkelijk slachtoffer van de bezuinigingsdrift van onze overheid.

Nee, dan de bonusgraaiers. Degenen die de crisis hebben veroorzaakt. Niet door honderdduizenden euro's bij elkaar te graaien, maar miljarden euro's. Worden die hard aangepakt? Nee, het gaat gewoon door. En als ze al op de vingers getikt worden, is het niet meer dan dat, en als ze al moeten opstappen dan is dat met een vertrekpremie van miljoenen euro's. Maar ja, dat zijn dan ook tenslotte de mensen met status en macht, daar mag je niet aankomen. Stel je voor.

Comazuipers en zo. 12 maart 2012

Vanmorgen op radio 2 weer die kortzichtige discussie over het wel of niet betalen van je eigen medische zorg als je iets stoms gedaan hebt. Vandaag waren de comazuipers aan de beurt. Ik kan het me ook niet voorstellen dat je jezelf zo lazerus zuipt dat je er van in coma raakt, maar zelf dan de medische kosten moeten betalen? En als je rookt zou je zelf je longtransplantatie moeten betalen? Etc.

Hoe kortzichtig kun je zijn. Ik heb een psychotherapeut gekend die erg verontwaardigd was over de vergoeding van medische kosten van rokers. Een psychotherapeut notabene. Je zou verwachten dat zo iemand verder nadenkt dan zijn neus lang is.

Hoe moralistisch, veroordelend en normatief kun je zijn? Want zou het dan niet ook moeten gelden voor al die kerels met hun vetgemeste dikke buiken die trots beweren dat ze tachtig uur per week werken? Trots, terwijl ze daarmee niet alleen aangeven dat ze ongezond leven, maar ook toegeven dat ze hun partner, hun kinderen, en hun familie, vrienden en kennissen verwaarlozen. Aso's. Toch?! Als die een hartaanval krijgen vraagt niemand zich af of het wel terecht is dat de medische kosten vergoed worden. Nee, die wekken bewondering. Godsamme.

Zou de verontwaardiging dan niet ook moeten gelden voor, ik zeg maar wat, voetballers met verwondingen, boksers die een hersenbeschadiging oplopen, of bergbeklimmers die hun benen breken, of voor het volledig geaccepteerde fenomeen van elke avond teveel drinken om er uiteindelijk ziek van worden. ik kan de lijst heel lang maken. We doen allemaal dingen die niet gezond zijn, stom zijn, te riskant zijn, en dus ziekmakend kunnen zijn.

Het zijn ook altijd de fantasieloze en bekrompen mensen die verontwaardigd zijn over dit thema. Ik zal jullie even helpen om de gevolgen van jullie wreedheid te verbeelden; Stel een alleenstaande bijstandsmoeder met kleine kinderen. Zij rookt en krijgt longproblemen. Wat zeggen jullie dan tegen die kinderen? Jullie mamma is stom geweest en moet het maar bezuren, en jullie dus ook. Jullie mamma zal gestraft worden met de dood. Lekker puh! Eigen schuld, dikke bult.

Zullen we eens ophouden? Zullen we eens beseffen dat we allemaal feilbaar zijn, allemaal onze zwakke kanten hebben, allemaal gewoon  mens zijn en dat we voor elkaar horen te zorgen? Als ik christen was, zou ik zeggen, laten we genade hebben.

Chihuahua en de kippen. 9 maart 2012

De meeste kippen, japanse mini-kipjes ofwel Chabo's, fladderden hard weg als Eefje met hun wilde spelen, maar deze niet. Deze bleef heldhaftig staan en durfde zelfs boos te worden. Eefje kent geen kippentaal en zag het voor spelen aan.

De kippen heb ik weg moeten doen omdat je hier geen pluimvee mag houden. Daar is wel een enkele traan om gelaten. Ze waren zo gezellig en gemoedelijk. En hyper-sociaal. Vanuit hun behoefte aan verregaand groepsgedrag vertoonden ze regelmatig ongebruikelijk en grappig gedrag. Zo was ik een keer vijf kuikens kwijt die ik net gekocht had en die het opeens zonder moeder moesten stellen. Volwassen hennen had ik toen nog niet. Ik vond ze terug onder de vleugels van de haan. Die had zich moederlijk over hun ontfermd.

Ook de mandarijneenden die ik had, maakten van de beschutting van de kippen graag gebruik. Als het erg vroor kropen ze bij de kippen in het nachthok en zochten ze hun toevlucht tot de warme hennen. Omdat ze groter waren dan de kippen, lukte het niet om helemaal onder een hen te gaan zitten. Dus stopten ze dan hun koudste lichaamsdeel er onder, hun kop. De hennen vonden het best en bleven dan rustig zitten. Daar kunnen wij iets van leren.

Houtkachel. 4 maart 2012

Over het waarom van mijn bezuinigingsdrift later, maar een grote hulp daarbij is mijn houtkachel. Ik heb een geëmailleerde Waterford Erin, die stamt uit betere tijden en gaat generaties mee. In z'n uppie verwarmt  hij de woonkamer, slaapkamer en de serre kamer. Zonder enige moeite stookt de kachel wel tot 24 graden, tenminste als ik aan droog hout kan komen en me niet nat hout wordt geleverd wat me deze winter al twee keer is overkomen, balen.

Als ie aan is, kook ik daarop water voor thee en koffie en verwarm ik gerechten er op. Ik heb zelfs al een ei op gebakken en een keer een biefstukje. Het laatste kan eigenlijk niet. Niet alleen omdat biefstuk te duur is, maar er zit geen afzuigkap boven de kachel. Als ik elke dag er echt op zou koken zou ik overal in de woonkamer vetaanslag krijgen.
Ik wist niet dat het kon, want ik zette altijd al een ketel water op die kachel, maar dat kookte nooit. Maar ik heb kort geleden de bovenste plaat er af gehaald, loeizwaar, en daaronder is het gloeiend heet en lukt het wel om dingen aan de kook te krijgen.

Mijn gasverbruik is dus idioot laag. Ik heb nog meer oplossingen bedacht om op energieverbruik te bezuinigen. De houtkachel en de Zibro zijn niet mijn enige hulpmiddelen, want......

Lente en de Zibro. 4 maart 2012

Het was heel jammer dat de Elfstedentocht niet doorging. Knarsentandend heb ik dat slechte bericht aan gehoord. Maar ik ben toch wel blij dat de lente aanbreekt. Heel veel struiken zijn al aan het uitbotten en op zaterdag 25 februari ben ik bijna de hele dag in de tuin geweest. Memorabel.
In de winter heb ik mij in m'n illegale stulpje moeten redden met een zibrokachel en met m'n houtkachel. Sinds kort heb ik gelukkig wel weer c.v. De Zibro doe ik echter nooit meer weg. Die laat ik draaien op lampolie van Farm Light, 1.49 euro per ltr. bij Deen. 1.59 bij AH. Ik had op het internet ontdekt dat dit in dezelfde fabriek gemaakt wordt als de peperdure zibrobrandstof. Beide is zuivere petroleum.

In de vorstperiode heb ik maar 40 euro aan petroleum verbruikt. Ik moest wel telkens op jacht naar die flessen lampolie, want bij Deen en AH hadden ze telkens maar een paar flessen in voorraad en ik was een beetje bang zonder te komen zitten en dan 's nachts dood te vriezen ;-). Angstvisioenen dat ie het op een gegeven moment voor gezien zou houden waren er ook in overvloed (eigenlijk moet je ter geruststelling twee van die kachels hebben;-). En het hout voor de houtkachel was op. Maar het is gelukt en in het kader van bezuinigen ben ik heel tevreden. Want bezuinigd moet er worden en niet zo'n beetje ook.