In de groene Amsterdammer van 13 maart jl.: Gemeenten mogen van mensen in de bijstand een tegenprestatie vragen op straffe van korting op de uitkering. Verplichte arbeid dus. En in strijd met het Europees verdrag voor de rechten van de mens.
Waarom zo moeilijk doen? En hoeveel geld gaat dit weer kosten aan ambtenaren die dit moeten onderzoeken, organiseren, en controleren? Houd toch op. Een deel van de mensen in de bijstand doet al vrijwilligerswerk of is mantelzorger. De meeste mensen in de bijstand willen ook heus wel wat. Iedereen wil zich nuttig voelen en gewaardeerd voelen. Maar niemand wil daartoe gedwongen worden. Dat roept alleen maar terechte weerstand op.
Het kan zo simpel. Gewoon een lijst maken van wat er te doen is in een gemeente en deze voorleggen aan mensen in de bijstand. Of vragen of hun zelf iets te binnen schiet wat ze zouden willen doen. Zonder dwang, zonder repercussies als ze niet willen of niet kunnen.
Want wie zou eigenlijk moeten controleren wat iemand wel of niet kan? De ambtenaren van de gemeenten? Die zijn daar niet voor opgeleid en kunnen dat niet inschatten. Of moeten er dan weer van die dure externe bureaus voor ingeschakeld worden?
Dat word dan net zo'n ramp als die reïntegratiebureaus die voor elke client zo'n zesduizend euro bonus vangen, maar in feite niets doen. Breek me de bek niet open. Uit ervaring van mijn cliënten die verplicht in zee moesten met een reïntegratiebureau weet ik dat ze hun bonus vangen voor het werk wat ik samen met een cliënt heb gedaan. Pronken met andermans veren. Al jarenlang smijt de overheid miljoenen euro's daarmee over de balk.
Een deel van de mensen in de bijstand zal iets aanvinken op zo'n lijst en ermee aan de slag gaan. De rest kan niet omdat ze al iets doen, of er niet toe in staat zijn. Dan blijft misschien een klein deel over die echt niet wil. Nou, willen we de maatschappij die mensen aandoen? Nee toch! Laat die dan maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten