In tijden van crisis is het meteen gedaan met tolerantie, mededogen en begrip. Het beestachtige in de mens vecht dan toch echt om voorrang. Met stijgende verontwaardiging zie ik hoe het onze blik weer eens versluiert, onze normen onwrikbaar egocentrisch maakt, en het oordeel meedogenloos snel laat vellen. Ik word niet goed van al die hetzes die zich momenteel afspelen. Jongeren gaan tekeer tegen ouderen voor wie ze de aow niet willen betalen, ouderen gaan tekeer tegen stuurloze jongeren. Niet-rokers willen rokers medische zorg ontzeggen, vvd-ers willen de uitkeringen verlagen en wijten de noodzaak van voedselbanken aan verkeerd omgaan met geld. Etc. Zie eerdere blogs.
Griezelig dat mechanisme waardoor mildheid wegsijpelt uit het hart en dat mensen tot keiharde en wrede monsters maakt. Waarom we daar in elke crisis weer intuinen snap ik niet. We zijn slechts slaafjes van darwinistisch overlevingsgedrag. Zodra de crisis voorbij is gedragen we ons weer intelligent, mild en begripvol. 'T is wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten